Ile Rosjanie stracili w bitwie o Awdijiwkę?
Awdijiwka miała miano ukraińskiej twierdzy, gdyż była pod kontrolą Ukrainy od początku działań separatystów rosyjskich w 2014 roku. Odległość z miasta do stolicy regionu wynosi w linii prostej 17 km. Ukraińskie pozycję w Awdijiwce od początku były celem rosyjskich działań, jednak aż do 17 lutego 2024 roku miasto pozostawało w rękach Ukraińców.
Przejęcie kontroli nad Awdijiwką ma dziś głównie wymiar symboliczny. Miasto jest zrujnowane bombardowaniami, wyludnione, zakłady przemysłowe również zostały ciężko zdewastowane w wyniku walk. Z perspektywy Rosjan ważne jest jednak odrzucenie Ukraińców od Doniecka, zajęcie zakładów koksowniczych, które przed wojną odpowiadały za około 20 procent ukraińskiej produkcji węgla koksującego, a także przejęcie ważnego węzła kolejowego. Zdobycie Awdijiwki, bronionej od 2014 roku, która była symbolem ukraińskiego oporu, jest także dużym zastrzykiem morale dla wojsk rosyjskich, ma również znaczny potencjał propagandowy – zwłaszcza na miesiąc przed „wyborami” w Rosji.
Koszt zdobycia tego miasta jest jednak ogromny – zarówno pod względem materiałowym jak i ludzkim.
Analizę strat należy zacząć od tych sprzętowych. Od października 2023 roku, czyli daty w której rosyjskie wojska rozpoczęły przypuszczanie szturmów na wschodnie i północne obrzeża Awdijiwki do momentu zdobycia ostatnich zabudowań miasta Rosjanie mieli stracić według Ukraińców:
- – 364 czołgi
- – 784 wozy opancerzone, transportery i BWP
- – 248 systemów artyleryjskich
- – 5 samolotów
Inne dane przedstawia analityk wizualnych strat Rosjan na podstawie zdjęć i nagrać oraz fotografii satelitarnych, który działa pod pseudonimem Naalsio. Według jego wyliczeń straty sprzętowe Rosjan kształtują się następująco:
- – 224 czołgów z czego zniszczonych 128
- – 375 wozy opancerzone, transportery i BWP z czego zniszczonych 264
- – 32 systemy artyleryjskie
Dodatkowo kilkadziesiąt innych pojazdów, radarów, ciężarówek. Łącznie według tej listy Rosja utracić miała od września 2023 do połowy lutego 666 jednostek sprzętu, z czego zniszczonych bezpowrotnie zostało 446 jednostek. Pozostałe zostały porzucone/uszkodzone i prawdopodobnie po zajęciu terenu przez Rosję zostaną zebrane i wysłane do naprawy.
Dla porównania, według tego samego źródła Ukraińcy stracili
- – 21 czołgów, z czego 13 zniszczonych.
- – 20 transporterów opancerzonych z czego zniszczonych 14
- – 7 systemów artyleryjskich
Łącznie Ukraińcy utracić mieli 57 sztuk sprzętu, z czego zniszczonych zostało 37 jednostek. Bilans może się pogorszyć na rzecz Ukrainy po zdobyciu miasta i pojawieniu się materiałów wideo dokumentujących ukraińskie straty ze strony Rosjan.
Warto podkreślić, że straty oparte na nagraniach i zdjęciach mogą być zniekształcone. Nie każdy atak i nie każde starcie jest nagrywane i upubliczniane. Część z nich jest wykorzystywanych później.
Straty sprzętowe jednak są stosunkowo łatwe do monitorowania. Znacznie gorzej jest z stratami osobowymi. Według źródeł ukraińskiego dowództwa, Rosjanie mieli stracić ponad 47 tys. żołnierzy. Prawdopodobnie w liczbę ci wliczani są zarówno zabici, ranni jak i wzięci do niewoli. Plasuje tę bitwę jako jedną z najkrwawszych z dotychczasowych starć w wojnie rosyjsko-ukraińskiej. W rosyjskich kanałach telegramowych można znaleźć szacunki sięgające od 7 tys. zabitych i rannych, przez liczbę 16 tys. zabitych, aż nawet 30 tys. zabitych i rannych.
W przypadku Bachmutu miało zginąć i zostać rannych od 30 do 50 tys. Rosjan, z czego większość stanowili więźniowie z Grupy Wagnera. W czasie oblężenia Mariupola zginąć miało około 5 tys. rosyjskich wojskowych.
Ukraina również poniosła ciężkie straty, jednak tutaj szacunki są jeszcze trudniejsze. Z wypowiedzi ukraińskich wojskowych wynika, że Rosjanie tracili 7 razy więcej żołnierzy niż Ukraina. Zatem można szacować, że liczba zabitych i rannych wyniosła od 2 do 5 tys. Dodatkowo pojawiły się informacje o licznych jeńcach wojennych wziętych podczas chaotycznego odwrotu. Trudno jednak na chwilę obecną oceniać rzeczywiste straty wojsk ukraińskich.
Awdijiwka– Pyrrusowe zwycięstwo?
Czy Awdijiwka jest pyrrusowym zwycięstwem Rosji? To pytanie zadawano już wiele razy, zmieniając jedynie nazwy miast o które toczyły się walki. Rzeczywiście Rosjanie ponoszą ogromne starty, które w normalnym kraju uznane byłyby za nie do przyjęcia. Tracąc kolejnych żołnierzy i sprzęt, zdobywają kolejne ukraińskie pozycje i, powoli, kolejne miasta i wsie.
Walki pięć miesięcy o miasto o powierzchni zbliżonej do polskiego Cieszyna czy Chorzowa, zamieszkiwanego przed wojną przez ok 30 tys. ludzi nie jest chwalebnym czynem. Warto jednak podkreślić, że o ile zdobywanie terenu poza miastem szło opornie i krwawo, to sam szturm i zdobycie miasta trwało niespełna dwa tygodnie co można w jakimś stopniu uznać za rosyjski sukces – zwłaszcza patrząc ile trwało zdobywanie Mariupola (4 miesiące) czy Bachmutu (niespełna 9 miesięcy).
Utrata Awdijiwki, poza niewątpliwą przewagą Rosjan, jest również wynikiem błędów ukraińskiego dowództwa. Dziś pojawiają się informacje, że linie obronne na zachód od Awdijiiwki nie są gotowe. To również chcą wykorzystać Rosjanie atakując miejscowości poza miastem w tamtym kierunku.
Czy starczy im sił na kolejne Bachmuty, Awdijiwki, Soledary i Mariupole? Czy Ukraińcom starczy sił do odpierania tych fal?